Με τη λέξη Πάσχα κυρίως εννοούμε τις δύο εβδομάδες από την ανάσταση του Λαζάρου ως την Κυριακή του Θωμά. Την εβδομάδα των Παθών ή Μεγάλη Εβδομάδα και την εβδομάδα της Λαμπρής ή Λαμπροβδομάδα.
Το χριστιανικό Πάσχα κατάγεται από το εβραϊκό. Οι Εβραίοι το Πάσχα γιόρταζαν την έξοδό τους από την Αίγυπτο. Η λέξη ‟Πάσχα” στ’ αραμαϊκά, σημαίνει ‟Πέρασμα”, όπως ‟Πεσάχ” στα εβραϊκά και ‟Πισάχ”στα αιγυπτιακά.
Οι Χριστιανοί πήραν το Πάσχα από τους Εβραίους, αλλά του έδωσαν καινούργιο περιεχόμενο, με το Πάσχα γιορτάζουμε το πέρασμα του Θεανθρώπου από τη γήινη ζωή, το μαρτυρικό θάνατο και την ένδοξη Του Ανάσταση.
Η περίοδος του Χριστιανικού Πάσχα βέβαια, αρχίζει τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή, με την αρχή του Τριωδίου και τελειώνει με την Πεντηκοστή. Στη μακρά αυτή περίοδο προετοιμάζεται ο πιστός, με νηστεία και προσευχή, για να μπορέσει να παραστεί στο Θείο Δράμα.
Διαβάστε περισσότερα...

Ολοκληρώθηκε η ενότητα του "Ηλεκτρισμού" στη Φυσική. Προστέθηκε και ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι για τον ηλεκτρισμό, το "Ηλεκτροδωμάτιο".

Δίπλα στην τάξη μας, σε ένα δέντρο που ακουμπάει στη μια πλευρά του σχολείου, έκανε τη φωλιά της μια δεκαοχτούρα και γέννησε ένα μικρό, το οποίο διακρίνεται στη φωτογραφία.

Η Δεκαοχτούρα (Steptopelia Decaocto), ένα είδος περιστεριού, έχει μήκος 20 -25 εκατοστά. Το χρώμα της είναι γκρί-σταχτί και είναι ίδιο και στα δύο φύλλα. Αυτό που χαρακτηρίζει τη δεκαοχτούρα είναι η μακριά περιστεροουρά της που καλύπτει το 1/4 του σώματος της! Ζει στις πόλεις μαζί μας αλλά κύρια κατοικία της είναι η ύπαιθρος. Τρέφεται με σπόρους, καρπούς, έντομα, σκουλήκια, σαλιγκάρια, τρωκτικά και τα σκουπίδια μας. Είναι ένα πανέξυπνο και πανέμορφο πουλί.
Το τραγούδι της μοιάζει φωνητικά με το ελληνικό "δεκαοχτώ" και από αυτό πήρε και το όνομά της.

Και ένα μύθος για τη δεκαοχτούρα...
Ήταν κάποτε μια μάνα, που είχε δεκαοχτώ παιδιά. Καλή μάνα, τα λάτρευε τα παιδιά της. Ζύμωνε ψωμάκι όλη νύχτα και το πρωί τους το έδινε ζεστό να το φάνε μαζί με το γάλα τους, να πάει το καθένα στη δουλειά ή στο σχολειό του ξεκινώντας τη μέρα του ευχαριστημένο. Πάντα τους περίμενε γυρίζοντας ένα σπίτι γεμάτο αγάπη, ζεστό φαγάκι και πολλές αγκαλιές και όμορφα λογάκια απο τη μανούλα. Κανένα απο τα παιδιά της δεν ξεχώριζε. Όλα τα αγαπούσε και τα πονούσε το ίδιο.
Μια γειτόνισσα όμως, ζήλεψε την τύχη της. Εκείνη είχε δυο παιδάκια, μα όλα στραβά τα έβλεπε πάνω τους. Φώναζε και μάλωνε μαζί τους όλη την ημέρα και ποτέ δεν φρόντισε τα παιδιά της με αγάπη, όπως θα έπρεπε. Μόνο τα σύγκρινε με τα δεκαοχτώ παιδιά της γειτόνισσας και πάντα τα έβγαζε κατώτερα.
Αυτή η κακή γειτόνισσα λοιπόν, πήγε σε μια μάγισσα. Κάθισε στο σκοτεινό δωμάτιο και δε δίστασε στιγμή να ζητήσει απο τη μάγισσα να κάνει κακό στα δεκαοχτώ παιδιά. Την πλήρωσε μάλιστα πολλά χρυσά νομίσματα για να το κάνει αυτό κι έφυγε ικανοποιημένη...
Η μάγισσα ήταν σε δύσκολη θέση. Την καλή γυναίκα τη γνώριζε και ήξερε πόσο πολύ αγαπούσε τα παιδιά της. Ένιωθε τύψεις και δεν μπορούσε να κάνει ενα τόσο μεγάλο κακό. Είχε όμως πάρει τα χρυσά νομίσματα και δεν υπήρχε περίπτωση να τα έδινε πίσω γιατί τα είχε ανάγκη. Έτσι, το μόνο που σκέφτηκε ήταν να βλάψει ένα απο τα δεκαοχτώ παιδιά και διάλεξε την κόρη τη μικρότερη.
"Τόσα έχει, αυτό θα της λείψει;" σκέφτηκε.
"Αν όμως της λείψει; κρίμα θα είναι και θα το έχω στο κεφάλι μου που έκανα κακό σ' ένα παιδάκι..." ξανασκέφτηκε.
Έτσι, καθώς μεταμόρφωσε το παιδί σε πουλάκι για να μην το σκοτώσει, έκανε μάγια στους δικούς της, να την ξεχάσουν για πάντα... Σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Ρωτούσαν τη μάνα "Πόσα παιδιά έχεις;"
"Δεκαεφτά, ζωή να έχουν!" απαντούσε η καψερή...
Το πουλάκι όμως, δεν ξέχασε ποτέ. Ήξερε στην ψυχούλα του πως ήταν το δέκατο όγδοο παιδί της μάνας της. Και το φώναζε παντού.
"Δεκαοχτώ! Δεκαοχτώ!" έλεγε με την αλλόκοτη φωνούλα του το γκρίζο πουλάκι.
Γι' αυτό, ο λαός μας, την ονόμασε δεκαοχτούρα!...