Δίπλα στην τάξη μας, σε ένα δέντρο που ακουμπάει στη μια πλευρά του σχολείου, έκανε τη φωλιά της μια δεκαοχτούρα και γέννησε ένα μικρό, το οποίο διακρίνεται στη φωτογραφία.

Η Δεκαοχτούρα (Steptopelia Decaocto), ένα είδος περιστεριού, έχει μήκος 20 -25 εκατοστά. Το χρώμα της είναι γκρί-σταχτί και είναι ίδιο και στα δύο φύλλα. Αυτό που χαρακτηρίζει τη δεκαοχτούρα είναι η μακριά περιστεροουρά της που καλύπτει το 1/4 του σώματος της! Ζει στις πόλεις μαζί μας αλλά κύρια κατοικία της είναι η ύπαιθρος. Τρέφεται με σπόρους, καρπούς, έντομα, σκουλήκια, σαλιγκάρια, τρωκτικά και τα σκουπίδια μας. Είναι ένα πανέξυπνο και πανέμορφο πουλί.
Το τραγούδι της μοιάζει φωνητικά με το ελληνικό "δεκαοχτώ" και από αυτό πήρε και το όνομά της.

Και ένα μύθος για τη δεκαοχτούρα...
Ήταν κάποτε μια μάνα, που είχε δεκαοχτώ παιδιά. Καλή μάνα, τα λάτρευε τα παιδιά της. Ζύμωνε ψωμάκι όλη νύχτα και το πρωί τους το έδινε ζεστό να το φάνε μαζί με το γάλα τους, να πάει το καθένα στη δουλειά ή στο σχολειό του ξεκινώντας τη μέρα του ευχαριστημένο. Πάντα τους περίμενε γυρίζοντας ένα σπίτι γεμάτο αγάπη, ζεστό φαγάκι και πολλές αγκαλιές και όμορφα λογάκια απο τη μανούλα. Κανένα απο τα παιδιά της δεν ξεχώριζε. Όλα τα αγαπούσε και τα πονούσε το ίδιο.
Μια γειτόνισσα όμως, ζήλεψε την τύχη της. Εκείνη είχε δυο παιδάκια, μα όλα στραβά τα έβλεπε πάνω τους. Φώναζε και μάλωνε μαζί τους όλη την ημέρα και ποτέ δεν φρόντισε τα παιδιά της με αγάπη, όπως θα έπρεπε. Μόνο τα σύγκρινε με τα δεκαοχτώ παιδιά της γειτόνισσας και πάντα τα έβγαζε κατώτερα.
Αυτή η κακή γειτόνισσα λοιπόν, πήγε σε μια μάγισσα. Κάθισε στο σκοτεινό δωμάτιο και δε δίστασε στιγμή να ζητήσει απο τη μάγισσα να κάνει κακό στα δεκαοχτώ παιδιά. Την πλήρωσε μάλιστα πολλά χρυσά νομίσματα για να το κάνει αυτό κι έφυγε ικανοποιημένη...
Η μάγισσα ήταν σε δύσκολη θέση. Την καλή γυναίκα τη γνώριζε και ήξερε πόσο πολύ αγαπούσε τα παιδιά της. Ένιωθε τύψεις και δεν μπορούσε να κάνει ενα τόσο μεγάλο κακό. Είχε όμως πάρει τα χρυσά νομίσματα και δεν υπήρχε περίπτωση να τα έδινε πίσω γιατί τα είχε ανάγκη. Έτσι, το μόνο που σκέφτηκε ήταν να βλάψει ένα απο τα δεκαοχτώ παιδιά και διάλεξε την κόρη τη μικρότερη.
"Τόσα έχει, αυτό θα της λείψει;" σκέφτηκε.
"Αν όμως της λείψει; κρίμα θα είναι και θα το έχω στο κεφάλι μου που έκανα κακό σ' ένα παιδάκι..." ξανασκέφτηκε.
Έτσι, καθώς μεταμόρφωσε το παιδί σε πουλάκι για να μην το σκοτώσει, έκανε μάγια στους δικούς της, να την ξεχάσουν για πάντα... Σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Ρωτούσαν τη μάνα "Πόσα παιδιά έχεις;"
"Δεκαεφτά, ζωή να έχουν!" απαντούσε η καψερή...
Το πουλάκι όμως, δεν ξέχασε ποτέ. Ήξερε στην ψυχούλα του πως ήταν το δέκατο όγδοο παιδί της μάνας της. Και το φώναζε παντού.
"Δεκαοχτώ! Δεκαοχτώ!" έλεγε με την αλλόκοτη φωνούλα του το γκρίζο πουλάκι.
Γι' αυτό, ο λαός μας, την ονόμασε δεκαοχτούρα!...

_Κάπου στην Αφρική, ένα μικρό λιονταράκι καθώς έπαιζε βρέθηκε απρόσμενα παγιδευμένο στην απότομη πλαγιά ενός γκρεμού.
Άρχισε να κλαίει, όταν κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα και όλο γλιστρούσε προς τα κάτω.

Η μητέρα του, άλλες τρεις λέαινες και ένα αρσενικό λιοντάρι, πλησίασαν στην άκρη του γκρεμού, μόλις άκουσαν τα κλάματα του μικρού.

Οι τρεις λέαινες και το αρσενικό έκαναν πίσω, μόλις κατάλαβαν ότι το χώμα της επικίνδυνης και απότομης πλαγιάς υποχωρούσε σε κάθε βήμα που προσπαθούσαν να κάνουν.

Η μητέρα όμως, αψηφώντας τον κίνδυνο, άρχισε να κατεβαίνει την απότομη πλαγιά. Ήξερε ότι το παραμικρό γλίστρημα θα την οδηγούσε κατευθείαν στο γκρεμό.

Κατάφερε με δυσκολία να φτάσει στο μικρό της και να το αρπάξει στο στόμα της για να το μεταφέρει σε ασφαλές σημείο.
Έπρεπε πάλι προσεκτικά να ανέβει την απότομη πλαγιά...

Τελικά τα κατάφερε να σώσει το μικρό της. Η αγάπη της μητέρας νίκησε...

Η δραματική αυτή διάσωση καταγράφηκε από το φακό του φωτογράφου της άγριας ζωής Jean-Francois Largot.

_Δεν πάει πουθενά χωρίς τη μητέρα του. Είναι μόνο μίας ημέρας και είναι λογικό να αισθάνεται ανασφάλεια μακριά από τη μητέρα του. Γι’ αυτό και ο μικρός ιπποπόταμος στις φωτογραφίες δεν απομακρύνεται καθόλου από κοντά της. Όπως θα έκανε και οποιοδήποτε μικρό παιδί που κρύβεται «στα φουστάνια» της μαμάς του, έτσι και ο ντροπαλός ιπποπόταμος δεν την άφησε στιγμή και αναζητούσε συνεχώς την «αγκαλιά» της.

Τις συγκινητικές φωτογραφίες τράβηξε η Marina Cano στο πάρκο άγριας ζωής Cabarceno στην Cantabria της Ισπανίας.

Πηγή: perierga.gr