_Κάπου στην Αφρική, ένα μικρό λιονταράκι καθώς έπαιζε βρέθηκε απρόσμενα παγιδευμένο στην απότομη πλαγιά ενός γκρεμού.
Άρχισε να κλαίει, όταν κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα και όλο γλιστρούσε προς τα κάτω.

Η μητέρα του, άλλες τρεις λέαινες και ένα αρσενικό λιοντάρι, πλησίασαν στην άκρη του γκρεμού, μόλις άκουσαν τα κλάματα του μικρού.

Οι τρεις λέαινες και το αρσενικό έκαναν πίσω, μόλις κατάλαβαν ότι το χώμα της επικίνδυνης και απότομης πλαγιάς υποχωρούσε σε κάθε βήμα που προσπαθούσαν να κάνουν.

Η μητέρα όμως, αψηφώντας τον κίνδυνο, άρχισε να κατεβαίνει την απότομη πλαγιά. Ήξερε ότι το παραμικρό γλίστρημα θα την οδηγούσε κατευθείαν στο γκρεμό.

Κατάφερε με δυσκολία να φτάσει στο μικρό της και να το αρπάξει στο στόμα της για να το μεταφέρει σε ασφαλές σημείο.
Έπρεπε πάλι προσεκτικά να ανέβει την απότομη πλαγιά...

Τελικά τα κατάφερε να σώσει το μικρό της. Η αγάπη της μητέρας νίκησε...

Η δραματική αυτή διάσωση καταγράφηκε από το φακό του φωτογράφου της άγριας ζωής Jean-Francois Largot.

_ Πηγαίνω κάθε Σάββατο απόγευμα στο Κατηχητικό. Έψαξα στο λεξικό και βρήκα ότι η λέξη «Κατηχητικό» σημαίνει εκκλησιαστικό σχολείο, που λειτουργεί στο πλαίσιο ενορίας και στο οποίο γίνεται συστηματική κατήχηση, δηλαδή οι νέοι διδάσκονται τα δόγματα και τις ηθικές αρχές του χριστιανισμού.
Εμάς όμως εκεί δε μας μαθαίνουν μόνο προσευχές ούτε μας μιλάνε μόνο για το Χριστό. Έχουμε κι άλλες δραστηριότητες: μαθαίνουμε μαγειρική, ζαχαροπλαστική, κηπουρική και μας είπαν ότι θα μας πηγαίνουν και εκδρομές.

Περνάω καλά στο Κατηχητικό. Είναι κάτι διαφορετικό και ενδιαφέρον.